Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Δρόμοι, μονοπάτια και άξιοι στρατοκόποι

Είναι πολύς καιρός που τα λόγια του Freire τα κουβαλώ μέσα μου. Οι λέξεις, λέει, προκειμένου να αποθησαυριστούν πρέπει να γίνουν αντικείμενο στοχασμού και δράσης συνάμα.
Αυτό είχα στο μυαλό μου όταν απάντησα θετικά στη συμπερίληψή μου στο ψηφοδέλτιο της "υπέρβασης" για τις εκλογές των αιρετών για το ΠΥΣΠΕ.
Είχα και κάτι άλλο όμως κατά νου:
τα λόγια του ποιητή, που βλογάει την πλατιά δημοσιά το ίδιο και το μοναχικό μονοπάτι, όλα λέει είναι καλά για το δυνατό, τον άξιο στρατοκόπο

φτάνει να πατάς με το δικό σου βήμα,
φτάνει να λυγάς με το δικό σου αγέρα,
φτάνει ορμή γενναία και τίμια να σε φέρνει
στα πλατιά της ζωής και στα ψηλά του ονείρου.

Ο συνειρμός του Ασημάκη Πανσέληνου (2001, σελ. 212) στα παραπάνω, είναι πάντα επίκαιρος: "Πόσοι φίλοι χάσανε τα νερά τους και ξόκελλαν, γιατί θέλησαν να γίνουν κάτι που δεν ήταν φτιαγμένοι γι΄αυτό. Σκέφτομαι αυτό το δράμα που έχει ο άνθρωπος μέσα του, να νομίζει πάντα πως για κάτι "άλλο" ήταν προορισμένος!".
Καλούς αγώνες!
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου