tag:blogger.com,1999:blog-85519121666846904112024-03-19T14:07:46.763-07:00Φιλοσοφώντας για την Εκπαίδευσηchrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.comBlogger45125tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-17087504771410180212014-03-21T03:29:00.003-07:002014-03-21T05:26:09.449-07:00Τι είναι η αλληλεγγύη;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Ju-q4OnBtNU?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Ακούω και διαβάζω πως στις μέρες μας, λόγω της οικονομικής κρίσης, οι άνθρωποι εκδηλώνουν πιο συχνά την αλληλεγγύη τους ... αναρωτιέμαι πόσο δομική είναι αυτή η στάση στην εν γένει προσωπικότητά μας, πόσο εμπεδωμένη είναι η δεξιότητα να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες των διπλανών μας, να τους ακούμε ... κι αν τελικά τους ακούμε, πού εστιάζουμε; στο όλον, στο Πρόσωπο, στο απαύγασμα των αναγκών τους, ή στον απόλυτα μετρήσιμο δείκτη που είναι τα υλικά αγαθά;<br />
Συναντάς έναν πολύ θυμωμένο άνθρωπο στο χώρο της εργασίας σου: χρειάζεται την αλληλεγγύη σου;<br />
Συναντάς στο σχολείο μια μητέρα που σου αποδίδει ευθύνες για τη (μη) πρόοδο της κόρης της: χρειάζεται την αλληλεγγύη σου;<br />
Συναντάς έναν μαθητή διαταρακτικό, με εναντιωματική συμπεριφορά, που βρίζει, χειρονομεί, χτυπάει:χρειάζεται την αλληλεγγύη σου;<br />
Συναντάς στο σχολείο μία μητέρα που το παιδί της έχει σύνδρομο Down: χρειάζεται την αλληλεγγύη σου;<br />
Πόσο διαφορετικές είναι οι ανωτέρω περιπτώσεις, συνέχονται όμως με την έννοια της αλληλεγγύης.Κι αυτή όμως νοηματοδοτείται σε κάθε περίπτωση διαφορετικά.<br />
Μα καλά, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, είμαστε ικανοί να είμαστε αλληλέγγυοι παντού και προς όλους;<br />
Αντιλαμβανόμενος την αλληλεγγύη ως κοινωνικά μαθημένη δεξιότητα, πέφτει μεγάλο βάρος για την εμπέδωσή της στους γονείς και στους δασκάλους.<br />
Τι είναι εντέλει η αλληλεγγύη;<br />
Τρεις έννοιες δίνουν το περίγραμμα της σημασίας της: άνευ όρων αποδοχή του Άλλου, αυθεντικότητα, ενσυναίσθηση.<br />
Πάντως, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον πόσο διαφορετικά την περιγράφει, την εξηγεί και την εφαρμόζει ο καθένας μας. Και το ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι αυτό που έλεγε ο Freire, πως οι λέξεις έχουν δύο διαστάσεις, εκείνες του στοχασμού και της δράσης.<br />
Άρα, προτείνω όλοι, εν πρώτοις, να νοηματοδοτήσουμε την αλληλεγγύη, να στοχαστούμε με αφόρμηση τη συγκεκριμένη έννοια και κατόπιν να δράσουμε!!!<br />
Σε κάθε περίπτωση, οι πλέον ωφελημένοι από τη δική μας στοχαστική δράση θα είναι εκείνοι που στριμώχνονται έξω από τις κανονικότητες της εποχής μας.</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-57237492498472416662013-11-29T00:53:00.000-08:002013-12-02T01:32:07.236-08:00Η ζωή ενός μέσου εργαζόμενου;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/cxUuU1jwMgM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Ποιος είναι ο μέσος εργαζόμενο;Υπάρχει;Έχουμε εν πολλοίς ομογενοποιηθεί;Έχουμε προσωπικό στίγμα (στην καθημερινότητά μας; στις σχέσεις μας;στην εργασία μας;)Πώς διαχειριζόμαστε τις εξουσίες που απορρέουν εκ της θέσης μας;Ηγεμονεύει η δημοκρατία και η δικαιοσύνη στις επιλογές μας;</div>
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-3743897379609707062013-02-06T10:33:00.001-08:002013-02-06T12:36:38.883-08:00 Η μόρφωση για την υπέρβαση της φτώχειας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;">Στο Νέο Δελχί,
κάτω από μια γέφυρα του Μετρό, συντελείται καθημερινά ένα μικρό θαύμα.
</span></div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;">Γύρω στα
70 παιδιά από τις γειτονικές παραγκουπόλεις παρακολουθούν μαθήματα στο υπαίθριο
σχολείο που έχει στήσει εκεί ένας αφανής ήρωας: Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma.
Πατέρας τριών παιδιών και ο ίδιος ο Sharma.</span></div>
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">
</span></span><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><div>
<div>
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span> </div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIR-96SFkM4Avs-slC9cCBVbiQOwI8zJUZJW60c99yKi1g4_UFN2fAFN24UYKGlOmy-thDsJZTZzs0JTX3jXoe0-cVAf34kXVu0NCTyysn50LJSNbzi4Y2yE9DjEQtqnGU6gW8X1TEHHHD/s1600/sxoleiogefira1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="257" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIR-96SFkM4Avs-slC9cCBVbiQOwI8zJUZJW60c99yKi1g4_UFN2fAFN24UYKGlOmy-thDsJZTZzs0JTX3jXoe0-cVAf34kXVu0NCTyysn50LJSNbzi4Y2yE9DjEQtqnGU6gW8X1TEHHHD/s400/sxoleiogefira1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></span> </div>
<span style="font-family: Times New Roman;"></span><br /></div>
</div>
</div>
</span></span> </div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><div style="text-align: justify;">
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">Και όπως
παρατήρησε το ίδιο ακριβώς συνέβαινε με πολλά παιδιά στην περιοχή. Δεν πήγαιναν
σχολείο γιατί οι οικογένειές τους δεν το άντεχαν οικονομικά. «Όποτε περνούσα από
την περιοχή έβλεπα παιδιά να χασομεράνε από εδώ κι από 'κει, σπαταλώντας το
χρόνο τους» είπε ο ίδιος, εξηγώντας πώς ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Σκέφτηκε
λοιπόν να δημιουργήσει ένα δωρεάν σχολείο.</span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"> <span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">Και
επειδή δεν είχε καν την οικονομική δυνατότητα να χτίσει - ή έστω να νοικιάσει -
ένα μέρος για να κάνει μάθημα, έβαψε δύο τοίχους μαύρους για να τους
χρησιμοποιήσει σαν πίνακα της τάξης και άρχισε να διδάσκει κάτω από μια γέφυρα.
Παράλληλα, προσπάθησε να πείσει τους εργάτες και τους αγρότες της περιοχής, να
επιτρέψουν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τα μαθήματα, αντί να δουλεύουν για
να συμπληρώσουν το οικογενειακό εισόδημα.</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">
</span></span></span></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><div align="justify">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: 12pt; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="perierga.gr - Το συγκλονιστικό σχολείο της... γέφυρας!" height="248" src="http://perierga.gr/wp-content/uploads/2012/12/sxoleiogefira2.jpg" width="400" /></span></div>
</div>
</div>
</span><div align="justify">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
</span><div align="justify">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
</span><div align="justify">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
</div>
</span><div align="justify">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">Και
πράγματι. Σύντομα, άρχισαν να καταφθάνουν στο «υπαίθριο σχολείο» παιδιά που υπό
άλλες συνθήκες θα δούλευαν από εδώ και από κει, χωρίς να έχουν την παραμικρή
τύχη να ξεφύγουν από την προδιαγεγραμμένη μοίρα της φτώχειας. Στο σχολείο τα
μαθήματα ξεκινάνε από τα βασικά. Στόχος είναι να προετοιμαστούν τα παιδιά, για
να συνεχίσουν σε κάποιο δημόσιο σχολείο. Όταν ξεκίνησε πέρσι το εγχείρημα, είχε
140 μαθητές.</span></span></span></span></span></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;"></span></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;"></span></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-J8AoKfIjeHiuLCrYCMZBO5LkoyJPaYKk30uw1SuTouSEqep1b3k3HiMy-Cc6-2luaj6ArNYgurATNAcL5KMB0MWlxxvy6VRMD_CWVk6X0tu8aCKRdZHTdUzoZtqqFRFycRuCYXGZvUQA/s1600/sxoleiogefira4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-J8AoKfIjeHiuLCrYCMZBO5LkoyJPaYKk30uw1SuTouSEqep1b3k3HiMy-Cc6-2luaj6ArNYgurATNAcL5KMB0MWlxxvy6VRMD_CWVk6X0tu8aCKRdZHTdUzoZtqqFRFycRuCYXGZvUQA/s400/sxoleiogefira4.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span><br />
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"><div>
<div>
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"></span></span> </div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;">Τώρα,
τουλάχιστον τους μισούς από αυτούς, όπως λέει ο ίδιος, κατάφερε να τους βάλει σε
κανονικά σχολεία. Για να καταφέρει να κρατήσει το «σχολείο» του σε λειτουργία, ο
Sharma, αφήνει για δυο ώρες την δουλειά του σε ένα εμπορικό κατάστημα στο
Shakarpur, όπου τον αναπληρώνει ο αδερφός του και πάει να διδάξει. «Ο δάσκαλός
μας, μας λέει πως για να αντιμετωπίσεις τη φτώχεια, πρέπει να ανοίγεις το μυαλό
σου και αυτό γίνεται μόνο με τη μόρφωση», είπε στην τοπική εφημερίδα ένας
15χρονος μαθητής του Sharma.</span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"> </span></span></div>
</div>
<div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-size: 12pt;"> </span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg516df933Z3ffus7E21NQCTk5xNId3bdZ8zlT9xafGvumtQnuk4qWHewpixqlc_biQZXjZlmAh3ArgVOs7xZts1_c7FOPJZkxRvEh-YYIumvV-BbIpgilrGZu5kGe3skJ_IefECJkNGjpU/s1600/sxoleiogefira5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="258" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg516df933Z3ffus7E21NQCTk5xNId3bdZ8zlT9xafGvumtQnuk4qWHewpixqlc_biQZXjZlmAh3ArgVOs7xZts1_c7FOPJZkxRvEh-YYIumvV-BbIpgilrGZu5kGe3skJ_IefECJkNGjpU/s400/sxoleiogefira5.jpg" width="400" /></a></div>
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;">ΥΓ</span></span></div>
<span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Times New Roman;"><div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
Πώς την ονομάζουμε αυτού του είδους την εκπαίδευση; Χειραφετική, όπως έλεγε ο Freire.</div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
</span><div style="text-align: left;">
Πώς ονομάζουμε αυτού του είδους το δάσκαλο; Πολιτισμικό ακτιβιστή, όπως έλεγε ο Mezirow.</div>
<div style="text-align: left;">
Εμείς οι Δυτικοί, σε σαφώς πιο ευνοϊκές συνθήκες, τι πρόγνωση εμφανίζουμε για την έκβαση της παρεχόμενης εκπαίδευσής μας;</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div>
</div>
</span><div>
</div>
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-90466783508091443262013-01-05T10:09:00.000-08:002013-01-05T10:09:08.224-08:00Ο χτυπημένος και (εμείς;) οι Άλλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<strong><em>Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος </em></strong>*<br />
<br />
Θα σας πω πως έγινε.<br />
Έτσι είναι η σειρά.<br />
<br />
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο<br />
δρόμο του έναν χτυπημένο.<br />
Τόσο δα μακριά από κείνον<br />
ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε.<br />
<br />
Τόσο πολύ λυπήθηκε<br />
Που ύστερα φοβήθηκε<br />
<br />
Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον<br />
πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα<br />
<br />
Τι τα θες τι τα γυρεύεις<br />
<br />
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω,<br />
να ψυχοπονέσει τον καημένο<br />
<br />
Και καλύτερα να πούμε<br />
Ούτε πως τον έχω δει<br />
<br />
Και επειδή φοβήθηκε<br />
Έτσι συλλογίστηκε<br />
<br />
Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς<br />
να φταίξει;<br />
Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε να παίξει με<br />
τους άρχοντες.<br />
<br />
Άρχισε λοιπόν και κείνος<br />
<br />
Από πάνω να χτυπά.<br />
<br />
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας.<br />
<br />
* Βακαλό, Ε., 2012. <em>Ποιητές στη σκιά</em>. Επιμ.: Γιώργος Μπλάνας. Αθήνα:Εκδόσεις Γαβριηλίδης<br />
<br />
Υ.Γ.<br />
Αφιερωμένο σε αυτούς <br />
που στοχάζονται φωναχτά και δρουν με θάρρος,<br />
σε αυτούς που είναι διαθέσιμοι να μοιραστούν.<br />
Καλή χρονιά σε όλους!<br />
</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-56782715414682772572012-12-04T02:06:00.002-08:002012-12-04T02:06:47.376-08:00Τι είναι η ένταξη; Απάντηση από τον Πάμπλο Πινέδα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img src="http://www.ksm.gr/wp-content/uploads/2012/03/4.jpg" /><br />
Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Αυτό δεν είναι τόσο ασυνήθιστο: στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν στο κανονικό σχολείο. Η WELT ON LINE μίλησε με τον Πινέδα για τη μάθηση, την “καθυστέρηση” και για τα υπερπροστρατευμένα παιδιά.<br />
Ο Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές του παιδαγωγού και αυτό το Μάρτη έκανε την πρακτική εξάσκηση στην Κόρδοβα. Ο Πινέδα αυτήν την εποχή προετοιμάζεται για τις εξετάσεις για την άδεια άσκησης επαγγέλματος και του μένουν μόνο τέσσερις εξετάσεις για να τελειώσει τις σπουδές του στην ψυχολογία και παιδαγωγικά. Στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Μάλαγκα στα τέλη Απρίλη προβλήθηκε η ταινία «Και εγώ επίσης» που είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του Πινέδα και στην οποία ο ίδιος κρατά τον βασικό ρόλο: Ζωή, Αγάπη, Λύπη και Χαρά κατά τη διάρκεια των σπουδών. Με τον Πινέδα μίλησε ο Jan Marot.<br />
<strong>WELT ONLINE:</strong> Πώς βιώσατε προσωπικά το σύνδρομο ντάουν;<br />
<strong>Πάμπλο Πινέδα:</strong> Δεν ήταν οι γονείς μου που μου το είπαν. Ήταν ο δάσκαλός μου. Ήμουν περίπου εφτά χρονών, όταν με ρώτησε αν ήξερα τι είναι το σύνδρομο ντάουν. Φυσικά απάντησα ναι. Με κοίταξε έντονα και μου εξήγησε τη γενετική του σύνδρομου ντάουν. Στην ηλικία αυτή ήταν πραγματικά πολύ σκληρό. Για μένα αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ήταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις : «Είμαι χαζός;» Απάντησε :Όχι. «Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο με τους φίλους μου;» Απάντησε : «Κανένα πρόβλημα» . Τα υπόλοιπα μου ήταν παντελώς αδιάφορα.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Όπως η πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο ντάουν στην Ισπανία. Το 85% πηγαίνουν σε ένα κανονικά σχολείο.<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Ναι, τώρα. Όμως παλαιότερα δεν υπήρχε η ένταξη. Αυτό είναι η κορυφή μιας ανάπτυξης. Εγώ ήμουνα ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο ντάουν που πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια του σχολείου;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι με τους φίλους μου. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες και πολύ σκληρές εμπειρίες. Συνολικά ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου. Υπήρχαν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη περίοδος. Εγώ δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σ’ αυτό<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Γιατί επιλέξατε τις παιδαγωγικές σπουδές;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Σαν παιδί είχα πολλές ιδέες. ΄Ηθελα να γίνω δικηγόρος, κατόπιν δημοσιογράφος. Τότε ένας καθηγητής και μέντοράς μου με συμβούλεψε να γίνω δάσκαλος, γιατί τα παιδαγωγικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές. Μου είπε ότι οι άλλες επιστήμες είναι σκληρές και ανταγωνιστικές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να εργάζομαι με παιδιά, νιώθω πολύ χρήσιμος.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Ακολουθείτε αυστηρά κάποιο σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα μελέτης;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Από το τίποτα βγαίνει τίποτα. Μελετώ περίπου 6-7 ώρες τη μέρα. Τα βράδια τα έχω ελεύθερα. Διαβάζω πάντα με μουσική. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, οι σπουδές δεν είναι εύκολες και το σύνδρομο ντάουν με περιορίζει κατά 30% , πράγμα που τις καθιστά δυσκολότερες. Ο καθένας πρέπει να παλεύει για το μέλλον του.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Τι σημαίνει και τι σημασιοδοτεί το είναι κανείς ο πρώτος με σύνδρομο ντάουν πτυχιούχος στην Ευρώπη;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Είναι μια μεγάλη ευθύνη. Γνωρίζω ότι οι πατέρες και οι μητέρες που έχουν παιδιά με σύνδρομο ντάουν χρειάζονται κάποιον να τους δείξει και να τους πει : «Το παιδί σου μπορεί να το κάνει αυτό». Και τα μέσα μπορούν να συνδράμουν, καθώς ψάχνουν για αξιόλογες ειδήσεις. Θέλω να δώσω πρόσωπο σε ένα κομμάτι του πληθυσμού , που σχεδόν ποτέ δεν θεωρείται αντικείμενο είδησης. Αρέσω στα μέσα – μου τηλεφωνούν τριάντα φορές τη μέρα. Αυτό είναι μερικές φορές εξαντλητικό.<br />
<strong>WELT ONLINE:</strong> Σας έχουν ήδη προσφέρει θέσεις εργασίας;<br />
<strong>Πινέδα: </strong>Όχι ακόμη. Όταν πετύχω τις εξετάσεις και πάρω την άδεια άσκησης επαγγέλματος του δάσκαλου, θα πλησιάσω το στόχο μου, να έχω δηλαδή ένα σταθερό εισόδημα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας στη Σεβίλλη συγκατοικούσα με ένα συνάδελφο. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να οργανώσω την ανεξαρτησία μου .Δεν ξέρω ακόμη πού θα εργαστώ. Μπορεί στην επιμόρφωση, στον επαγγελματικό προσανατολισμό, στην συμβουλευτική, ποιος ξέρει. Είμαι ευέλικτος<br />
<strong>WELT ONLINE:</strong> Τι είναι, κατά τη γνώμη σας, η « οπισθοδρομική / καθυστερημένη κοινωνία»;<br />
<strong>Πινέδα: </strong>Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι το ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τη διαφορετικότητα. Λόγω της έλλειψης κατανόησης κολλά κάποιος/ α ταμπέλες. «Οι ομοφυλόφιλοι», «οι Ξένοι/ μετανάστες» και φτάνει μέχρι του σημείου «Οι γυναίκες» .Χωρίζουν σε ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν «το διαφορετικό». Το απομονώνουν , το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα, προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, όπως “discapacidad” (ανικανότητα) στα ισπανικά για να δηλωθεί η έννοια της υστέρησης ή καθυστέρησης..<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Ποια εναλλακτική λύση θα υπήρχε για σας; Διότι και η ισπανική λέξη «Minusvalido» («κατώτερος/ κατώτερης αξίας») δεν είναι σε καμιά περίπτωση κατάλληλη…<br />
<strong>Πινέδα: </strong>Είναι προσβολή να αποκαλείς κάποιον «ανίκανο» ή «καθυστερημένο». Γιατί να μην τον αποκαλείς «αλλιώτικο» ή « διαφορετικό άνθρωπο»; Με τον όρο σύνδρομο Ντάουν περιγράφεται μια γενετική μετάλλαξη κατά την οποία το χρωμόσωμα 21παρουσιάζεται τρεις φορές (εξού και ο όρος τρισωμία -21).<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Ποια είναι η γνώμη σας για την έκτρωση εμβρύων στα οποία έχει προγεννητικά διαγνωστεί κάποια καθυστέρηση, πράγμα που αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης αυτή την εποχή στη Γερμανία;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Είμαι αντίθετος στην έκτρωση. Όχι για ηθικούς λόγους αλλά λόγω της εμπειρίας μου. Είναι δύσκολες καταστάσεις και εμπειρίες ,αλλά σε εμπλουτίζουν ως άνθρωπο. Εξαιτίας της έκτρωσης κάποιος/α δεν θα τις βιώσει ποτέ .Γονείς με παιδιά που είναι «διαφορετικά» γίνονται καλύτεροι γονείς. Γίνονται ανεκτικότεροι και πιο αλληλέγγυοι. Δεν είναι καλό να επιλέγεις ένα παιδί “`a la carte”. Σε τελική ανάλυση επιλέγουμε το τέλειο. Και όταν όλοι είναι ίδιοι, τότε είμαστε σε πολλά φτωχότεροι. Ακόμη και τα λουλούδια διαφέρουν ,αλλά όλα είναι όμορφα.. Αυτή η τάση για ομογενοποίηση είναι κακή .Όταν όλοι σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, έχουν την ίδια εμφάνιση, είναι όλοι ομοιόμορφοι, αυτό είναι ο Φασισμός.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Η ταινία, που είχε τη ζωή σας ως έμπνευση, είχε ρομαντικά στοιχεία (στιγμές). Ονειρεύεστε να κάνετε τη δική σας οικογένεια;<br />
<strong>Πινέδα: </strong>Αυτό είναι δύσκολο. Η λογοτεχνία για το σύνδρομο Ντάουν στρέφεται κυρίως γύρω από τη γενετική, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά. Ποτέ δεν συζητιέται η συμπάθεια μεταξύ ανθρώπων με σύνδρομο Ντάουν. Σ’ αυτό ακριβώς φαίνεται η μεγάλη δύναμη της ηθικής. Στην Ισπανία, μετά από 40 χρόνια δικτατορίας του Φράνκο και με μια σταθερά διαμαρτυρόμενη καθολική εκκλησία, αυτό αποτελεί θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για σεξ. Πρέπει τελικά κανείς να διαχωρίσει την ηθική από την πράξη. Μερικά Μέσα έχουν μια σχεδόν άρρωστη απληστία να δημιουργούν εντυπώσεις (να προκαλούν). Αρνήθηκα μια πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα talk show, που ονομάζεται “La Noria” όπου το θέμα θα ήταν σχετικό με Σεξ και Αναπηρία. Μου ήταν αδύνατο να πάω, είναι πολύ προκλητικό και μόνο για δημιουργία εντυπώσεων. Αυτό είναι ένα ιδιωτικό, ακανθώδες θέμα, ακόμα και κάποιοι φίλοι μου με απέτρεψαν από το να συμμετέχω. Και οι άνθρωποι της τηλεόρασης έμειναν άναυδοι μετά την άρνησή μου.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Στην Αυστρία και στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του ναζισμού δολοφονήθηκε αμέτρητο πλήθος ανθρώπων με σύνδρομο ντάουν Από μεταπολεμικές μελέτες για χρόνια ήταν διαδεδομένη η εντύπωση ότι το σύνδρομο ντάουν συνδέεται με προσδόκιμο ζωής τα 30 χρόνια;<br />
<strong>Πινέδα: </strong>Αυτά είναι μύθοι που δημιουργούνται σύμφωνα με την ιστορία των κρατών και της επιστήμης. Η κατάσταση σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Φτάνουμε στα γηρατειά. Εξαρτάται από το πόσο υγιείς διατηρούμαστε , σωματικά και πνευματικά. Εγώ, όπως και πολλοί νέοι άνθρωποι με σύνδρομο ντάουν ήμουν υπέρβαρος. Με γυμναστική και σωστή διατροφή έχασα 12 κιλά. Είχα, επίσης, την τύχη να μεγαλώσω σε μια οικογένεια με πνευματικά ενδιαφέροντα. Με εφημερίδες και μια βιβλιοθήκη Γι αυτό από πολύ νωρίς είχα περιέργεια και ενδιαφέροντα. Όταν απαγορεύεις σε κάποιον την καλλιέργεια, κατά έναν τρόπο τον σκοτώνεις.<br />
<strong>WELT ONLINE: </strong>Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το ουσιαστικό κατά την ανατροφή παιδιών με σύνδρομο ντάουν;<br />
<strong>Πινέδα:</strong> Η Αυστρία, η Ελβετία και η Γερμανία πολιτισμικά διαφέρουν από την Ισπανία. Ίσως εκεί (Ισπανία) με καταλαβαίνουν περισσότερο. 1ον: Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και όχι όπως σε έναν «ανάπηρο». Έτσι πρέπει να το αναθρέψετε και να το εκπαιδεύσετε (μορφώσετε). Πρέπει να μιλάτε με το παιδί σας, γιατί ο χειρότερος εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο ντάουν. είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε κανένα κόμπλεξ . Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. Δεν πρέπει ποτέ να είστε υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί τι θα συμβεί όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;<br />
<br />
Πηγή: Welt on Line<br />
<br /></div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-50969566989351879662012-11-03T01:19:00.000-07:002012-11-03T01:19:08.209-07:00Δρόμοι, μονοπάτια και άξιοι στρατοκόποι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Είναι πολύς καιρός που τα λόγια του Freire τα κουβαλώ μέσα μου. Οι λέξεις, λέει, προκειμένου να αποθησαυριστούν πρέπει να γίνουν αντικείμενο στοχασμού και δράσης συνάμα.<br />
Αυτό είχα στο μυαλό μου όταν απάντησα θετικά στη συμπερίληψή μου στο ψηφοδέλτιο της "υπέρβασης" για τις εκλογές των αιρετών για το ΠΥΣΠΕ.<br />
Είχα και κάτι άλλο όμως κατά νου: <br />
τα λόγια του ποιητή, που βλογάει την πλατιά δημοσιά το ίδιο και το μοναχικό μονοπάτι, όλα λέει είναι καλά για το δυνατό, τον άξιο στρατοκόπο<br />
<br />
<em>φτάνει να πατάς με το δικό σου βήμα,</em><br />
<em>φτάνει να λυγάς με το δικό σου αγέρα,</em><br />
<em>φτάνει ορμή γενναία και τίμια να σε φέρνει</em><br />
<em>στα πλατιά της ζωής και στα ψηλά του ονείρου.</em><br />
<br />
Ο συνειρμός του Ασημάκη Πανσέληνου (2001, σελ. 212) στα παραπάνω, είναι πάντα επίκαιρος: "Πόσοι φίλοι χάσανε τα νερά τους και ξόκελλαν, γιατί θέλησαν να γίνουν κάτι που δεν ήταν φτιαγμένοι γι΄αυτό. Σκέφτομαι αυτό το δράμα που έχει ο άνθρωπος μέσα του, να νομίζει πάντα πως για κάτι "άλλο" ήταν προορισμένος!".<br />
Καλούς αγώνες!<br />
</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-29030052929781587802012-10-24T03:10:00.003-07:002012-10-24T03:10:54.204-07:00"Από το δικό μου, κυρία!" <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" style="line-height: normal; text-align: center; text-indent: 0cm;">
<span><strong>Υπέρ αναμνήσεως μιας υπέροχης δασκάλας!<br />(της Λότης Πέτροβιτς)</strong></span><span></span></div>
<div style="line-height: normal; text-indent: 0cm;">
<span></span> </div>
<div style="line-height: normal; text-indent: 0cm;">
<span>"..... Το Δεκέμβρη του 1943, αρχή ενός ακόμα χειμώνα πείνας και παγωνιάς, άχνισε κάτι ζεστό ξαφνικά στην αυλή του σχολείου μας. 'Ηταν ένα μεγάλο καζάνι και μέσα είχε συσσίτιο για τα παιδιά. Γύρισα στο σπίτι περήφανη, κρατώντας με προσοχή ένα τενεκεδάκι γεμάτο σούπα πηχτή. «Γιατί δεν την έτρωγες στο σχολείο, καρδούλα μου;» λαχτάρισε η μάνα μου. «Αν σου χυνόταν στο δρόμο;» «Θα φάτε λίγη σούπα κι εσείς, αλλιώς δεν τρώω καθόλου», δήλωσα ορθά κοφτά. «Το ίδιο κι εγώ», φώναξε ο Μάνος, ο αδερφός μου. Κι έτσι γινόταν από κείνη τη μέρα σε κάθε συσσίτιο που κουβαλούσαμε οι δυο μας από το σχολείο. Η σούπα ερχόταν τακτικά, πάντα η ίδια, άνοστη και πηχτή.</span></div>
<div style="line-height: normal;">
<span><br />'Ωσπου μια μέρα, μας μοίρασαν κάτι ξεχωριστό. Μπήκαμε στη γραμμή και μας έβαλαν στα τενεκεδάκια κάτι σα μέλι, αλλά σκούρο κοκκινωπό. "Γλυκόζη" το είπαν. Βουτούσαν τα παιδιά το δάχτυλο στη γλυκόζη, το έγλειφαν με απόλαυση και γελούσαν ευτυχισμένα, πειράζονταν μεταξύ τους. ΄Ενα μεσημέρι, γυρίζοντας ο αδερφός μου από το σχολείο, δεν ήθελε να βάλει μπουκιά στο στόμα του - ούτε από τη σούπα ούτε από τη γλυκόζη. Ταραγμένος φαινόταν, έτοιμος να βάλει τα κλάματα. «Τι συμβαίνει παιδί μου;» ανησύχησε η μαμά. Εκείνος δεν έβγαζε λέξη. Κι όσο δε μιλούσε, τόσο επέμενε η μάνα μου να μάθει, τόσο μεγάλωνε και η δική μας η περιέργεια. Με τα πολλά, αποφάσισε τελικά να μιλήσει. Κι αυτό που μας είπε γράφτηκε στη μνήμη μου ανεξίτηλα.</span></div>
<div style="line-height: normal; text-indent: 0cm;">
<span><br />Στην αυλή για το συσσίτιο βρισκόταν με της τάξης του τα παιδιά. «Σκαρώνουμε κάτι;» άκουσε έναν από τους συμμαθητές του- "πειραχτήρης" ήταν το παρατσούκλι του - να ψιθυρίζει στον διπλανό, μόλις πήρε τη γλυκόζη στο τενεκεδάκι του. Ο άλλος έγνεψε "ναι". Τότε ο πειραχτήρης κάτι του είπε στ' αυτί, κρυφογέλασαν οι δυο τους πονηρά κι εξαφανίστηκαν στη στιγμή. Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι να μπούνε στην τάξη. Πρώτα έμπαιναν τα κορίτσια. 'Υστερα τ' αγόρια. Τελευταία η δασκάλα, που κόντευε να μην ξεχωρίζει από τα παιδιά, έτσι που είχε απομείνει πετσί και κόκαλο. Καταλάβαινες πως ήταν μεγάλη από τα μάτια της μόνο, που τα σκοτείνιαζαν ολόγυρα δυο μαύροι κύκλοι. 'Οταν μπαίνανε όλοι στην τάξη, έκλεινε την πόρτα, μετρούσε τα παιδιά σειρά σειρά, έλεγε «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» κι αρχίζανε αμέσως το μάθημα. Το «εντάξει, φρόνιμα τώρα, μην ακούσω μιλιά» τη φορά εκείνη δεν το είπε. Ούτε να τους μετρήσει την είδανε. Κοντά στην πόρτα της τάξης στεκόταν σκυφτή, σαν να ψαχούλευε κάτι. «Μα τι κάνει η κυρία εκεί;» ρώτησε παραξενεμένος ο Μάνος που δεν καλόβλεπε, τα περισσότερα παιδιά ήταν όρθια ακόμα. «Πασαλείψαμε το χερούλι με γλυκόζη», χασκογέλασε από δίπλα ο πειραχτήρης, «για να κολλήσουν τα χέρια της να γελάσουμε!» Δε γελάσανε. Καθίσανε τελικά στα θρανία τους και δε μιλούσε κανείς. Βλέπανε τη δασκάλα τους τώρα όλοι βουβοί, σαστισμένοι. Είχε σκύψει κι έγλειφε με λαχτάρα μια το χερούλι της πόρτας, μια την παλάμη της... 'Υστερα γύρισε και τους κοίταξε με παράπονο. Στα μάγουλά της έτρεχαν δάκρυα. «Μην τη σπαταλάτε τη γλυκόζη, χρυσά μου, για τ' όνομα του Θεού!», είπε ξέπνοα. <b>«Σας τη δώσαμε όλη, ούτε μια σταγονίτσα δεν κρατήσαμε εμείς οι δάσκαλοι, για να τη φάτε να δυναμώσετε εσείς τα παιδιά. Μην τη σπαταλάτε, σας παρακαλώ, είναι κρίμα! Είν' αμαρτία!»</b> Την πήραν πάλι τα δάκρυα. Κι έκλαιγε, έκλαιγε...</span></div>
<div style="line-height: normal; text-indent: 0cm;">
<span><span></span><br />Μαζευτήκαν όλοι τριγύρω της. Μονάχα ο πειραχτήρης έμεινε στο θρανίο του με το κεφάλι κατεβασμένο. Οι άλλοι σπρώχνονταν ποιος πρώτα να την αγκαλιάσει, ποιος να της πρωτοπεί «από το δικό μου, από το δικό μου, κυρία, να πάρετε λίγο!» <br /><b>Ούτ' ένα τενεκεδάκι δεν άγγιξε η δασκάλα. Μόνο έκλαιγε, έκλαιγε...</b> "</span></div>
<div align="right" style="line-height: normal; text-align: right; text-indent: 0cm;">
<span></span> </div>
<div align="right" style="line-height: normal; text-align: right; text-indent: 0cm;">
<span>(Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο καιρός της σοκολάτας")</span></div>
<div style="text-indent: 0cm;">
</div>
<br />Υ.Γ. Κώστα ευχαριστώ για το μοίρασμα!<br /><br /></div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-80921496162343690732012-10-17T04:02:00.000-07:002012-10-17T04:02:03.653-07:00 Η ψυχική υγεία ως ζητούμενο στις μέρες μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Οι αριθμοί δε λένε πάντα την αλήθεια.Πράγματι ...<br />
Επιπλέον, όμως, πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι. Και μερικές φορές η περιγραφή της πραγματικότητας με νούμερα φανερώνει προσωπικά δράματα και κοινωνικά αδιέξοδα.<br />
Παραθέτω κάποια στατιστικά στοιχεία (πανευρωπαϊκά) που τεκμηριώνουν την αναγκαιότητα της πρόληψης και της προαγωγής της ψυχικής υγείας:<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>1 στους 4 αντιμετωπίζουν κάποια ψυχική διαταραχή,</li>
<li>121 εκατομμύρια άτομα έχουν κατάθλιψη (επηρεάζει μία στις έξι γυναίκες),</li>
<li>70 εκατομμύρια έχουν προβλήματα από τη χρήση αλκοόλ,</li>
<li>24 εκατομμύρια (1 στους 100) έχουν διαγνωσμένη σχιζοφρένεια</li>
<li>37 εκατομμύρια με άνοια,</li>
<li>59.000 αυτοκτονίες κάθε χρόνο, 90% των οποίων οφείλονται σε ψυχικές διαταραχές</li>
<li>50% των επειγόντων περιστατικών στα εξωτερικά ιατρεία έχουν κάποιο ψυχιατρικό πρόβλημα (π.χ. αγχώδη διατεραχή, κατάθλιψη)</li>
</ul>
Ένα πρώτο κρίσιμο ερώτημα που ανακύπτει "Τι είναι η ψυχική υγεία;" είναι η μήτρα για πολλά δευτερογενή ερωτήματα: "Ποιοι παράγοντες την επηρεάζουν;", "Είναι υπόθεση του καθενός η προαγωγή της;", "Πώς επηρεάζουν την ψυχική υγεία ενός εκάστου εξ υμών το πολιτισμικό πλαίσιο και οι οικονομικές συνθήκες;", Ποιος ο ρόλος των δασκάλων στην προαγωγή της ψυχικής υγείας;"<br />
Σε μια εποχή που τα χρήματα λιγοστεύουν, είναι ανάγκη να επενδύσουμε ξανά στο ανθρώπινο κεφάλαιο, στις άυλες αρετές και αξίες μας. </div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-52938833048041968892012-09-13T23:25:00.000-07:002012-09-13T23:25:59.780-07:00Καλό μετακαλόκαιρο σε όλους<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Όμορφα περάσαμε κι αυτό το καλόκαιρι.Συνειδητοποίησα πως η κρίση δε φτάνει στα όμορφα τοπία της Μάνης.Παρέα με τη Μαργαριτούλα μας κολυμπήσαμε σε απίστευτα νερά (Σκουτάρι!, Βαθύ!, Άμπελος!) και βιώσαμε πως είναι να αγνοείς τα ρολόγια και το χρόνο που μετράνε. Φυσικά οι φίλοι μου ήταν εκεί: διάβασα ένα καταπληκτικό λογοτεχνικό (ευχαριστώ Βαρβάρα για την πρόταση) "Στη σκιά της πεταλούδας" Ζουργός Ι., σας το συστήνω με πάθος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έχοντας νωπές τις μνήμες από τα διαβάσματα του καλοκαιριού διάβασα χθες (13/9/2012) ένα άρθρο της Εύας Κοταμανίδου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στη στήλη "Το πνεύμα του τόνου" και σκέφτηκα τι σημαίνει φρέσκια ιδέα, ριζοσπαστική πρόταση και πολιτική. Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο:</div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Μια ανέλπιστη είδηση έρχεται από τη μακρινή Βραζιλία που απελευθερώνει πραγματικά και συμβολικά φυλακισμένες ψυχές. Ξεκινάει ένα ενδιαφέρον πείραμα σε τέσσερις φυλακές της χώρας, με πρόταση της Προέδρου Ντίλμα Ρουσέφ που επικύρωσε το Κοινοβούλιο. Κάθε κρατούμενος θα διαβάζει ένα βιβλίο τον μήνα, λογοτεχνικό, φιλοσοφικό ή επιστημονικό, θα γράφει εν συνεχεία μια έκθεση του τι κατάλαβε για την αξία και το νόημά του και ως αντάλλαγμα θα μειώνεται η ποινή του κατά τέσσερις ημέρες, δηλαδή σαράντα οκτώ ημέρες τον χρόνο. Η Πρόεδρος Ρουσέφ είχε γνωρίσει τα σκοτάδια της φυλακής όταν το 1970-72 είχε συλληφθεί, βασανιστεί και φυλακισθεί από το τότε δικτατορικό καθεστώς ως αντιστασιακή. Πιστεύει ακράδαντα, κι έχει απόλυτο δίκιο, ότι τα βιβλία ανοίγουν νέους ορίζοντες, μιλούν για τη ζωή, διδάσκουν τα σκοτισμένα από το μίσος και την απελπισία μυαλά, ότι η ατομική ελευθερία, ο σεβασμός του άλλου είναι κάτι που κερδίζεται με τη γνώση, ότι η αγάπη σε αλλάζει, φτάνει να θελήσεις να δεις καθαρά κι όχι κλείνοντας τα μάτια. Τα βιβλία σε ταξιδεύουν σε κόσμους αγνώστους, άλλους, άλλων πολιτισμών, άλλων εποχών, σε πολλαπλές ανθρώπινες καταστάσεις, ενατενίσεις της ζωής που δεν είχες ίσως ποτέ διανοηθεί. </em></div>
<div style="text-align: justify;">
<em>Μακάρι το πείραμα αυτό να πετύχει, να υιοθετηθεί κι από άλλους, ν' αποδώσει τους αναμενόμενους καρπούς που επιδιώκει. Θα 'ναι ένα μήνυμα ελπιδοφόρο που θ' ανοίξει όχι μόνο τις πύλες των φυλακών, αλλά που θα βοηθήσει ν' ανοίξουν φτερά κατακερματισμένες ψυχές, να μπει φως στα σκοτάδια των κελιών, ν' απελευθερώσει πνεύματα και ζωές.</em></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ 1</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνυπογράφω απόλυτα τον τίτλο του άρθρου της Κοταμανίδου: "Το βιβλίο απελευθερώνει"</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ 2</div>
<div style="text-align: justify;">
Μιλήστε στους διπλανούς σας για τα καλά βιβλία που διαβάζετε.Δανείστε τα και κατόπιν συζητήστε τα!Απαράμιλλη εμπειρία!</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-7062836375775571422012-06-26T14:06:00.003-07:002012-06-26T14:08:46.514-07:00Αγώνας δρόμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img height="169" src="http://www.aspaonline.gr/wp-content/uploads/2012/06/matt-agonas-400m.jpg" width="320" /></div>
<br />
<br />
Σε μια κοινωνία που η ευημερία της πλέον αποτιμάται αυστηρά με οικονομικούς δείκτες, που οι ευάλωτες ομάδες έχουν αφεθεί στην τύχη τους και πολλές συλλογικότητες βιώνουν κατάθλιψη, απαισιοδοξία και αίσθηση παραίτησης, ο Matt στο παρακάτω link αφενός αποκαλύπτει με ευκρίνεια τις δικές μας ατέλειες, αφετέρου μας υπενθυμίζει γιατί πρέπει να υπηρετούμε μαχητικά τη βασική αρχή των ίσων ευκαιριών.<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.aspaonline.gr/2012/06/04/i-dinami-sou/">http://www.aspaonline.gr/2012/06/04/i-dinami-sou/</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υ.Γ. Ευχαριστώ Ιωάννα για το μοίρασμα!</div>
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-14374443554667932822012-06-03T01:13:00.001-07:002012-06-03T01:13:43.023-07:00Mια εικόνα που αντιπροσωπεύει το πρόβλημα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span>«Εγώ δεν μπορώ, σκέφτομαι μια εικόνα που αντιπροσωπεύει το πρόβλημα. Είδα ένα κορίτσι πολύ όμορφο, ούτε καν 20 χρονών που περνούσε το δρόμο με ένα τσιγάρο στο χέρι και έτρεμε. Έβλεπα αυτά τα μικρά βήματα, αυτού του πανέμορφου κοριτσιού κι έλεγα ότι <strong>αυτό καμιά πολιτική δεν το λύνει</strong>. Το λύνει μόνο μια παρέμβαση με έναν άλλο τρόπο, για μια οραματική σχέση με το μέλλον»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span>«Έχω την εντύπωση ότι ο πολιτισμός δεν αντιμετωπίζεται όσο σοβαρά θα πρέπει και η έμφαση στον πολιτισμό είναι έμφαση στο αύριο. Μόνο μια επίθεση πολιτισμού είναι διέξοδος για να βρει η χώρα το δρόμο της και την αξιοπρέπεια της». Αυτά έλεγε ο Θοδωρος Αγγελόπουλος στην τελευταία του συνέντευξη στην κρατική τηλεόραση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span>ΥΓ. Η δική μου εικόνα; Άκουσα ένα αγοράκι 8 ετών (τέκνο μιας αξιότιμης ελληνικής οικογένειας) να λέει στο φίλο του γελώντας "ξεκ... Αλβ..." και όταν τον ρώτησα γιατί το είπε, μου απάντησε πονηρά και μυξοκλαίγοντας πως δεν ήξερε τι σημαίνουν τα λόγια του. Σκεφτόμουν ότι <strong>αυτό καμιά πολιτική δεν το λύνει</strong>. Μια άλλου είδους παρέμβαση είναι αναγκαία:περισσότερο παιδευτική-εκπαιδευτική, ψυχοδυναμική και προσωποκεντρική. Ποιοι θα την υλοποιήσουν; Σύμφωνα με τον Mezirow, oι πολιτισμικοί ακτιβιστές, αυτοί που αυθεντικά πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν κάτι. </span></div>
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-56317600952452798542012-05-24T15:12:00.000-07:002012-05-24T15:20:05.908-07:00Κωδικός Πανελλήνιες εξετάσεις: "Στο διάβα της ζωής ..."<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Μία ιστορία που μου αρέσει να διηγούμαι είναι η προσωπική μου εμπειρία στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Ένα πρώτο ερώτημα είναι γιατί μου αρέσει η συγκεκριμένη αφήγηση. Η απάντηση είναι απλή: ταξιδεύω σε μια περίοδο της ζωής μου που μου άφησε ισχυρές παρακαταθήκες για το μέλλον. Αναγνωρίζω σε αυτές τις εξετάσεις πως ήταν μια σπουδαία πρόκληση για ένα υψηλό επίτευγμα:τη σφυρηλάτηση του χαρακτήρα μου, με το βλέμμα μου στραμμένο στο όνειρό μου. Αμέτρητες εργατοώρες γράφοντας εκθέσεις, διαβάζοντας θεωρίες και ασκήσεις Χημείας, Φυσικής και Βιολογίας. Ναι, ήμουν δευτεροδεσμίτης και ήθελα να γίνω γιατρός. Μα οι βαθμοί μου την πρώτη χρονιά ήταν απογοητευτικοί, λαμβάνοντας υπόψη τις υψηλές βάσεις εισαγωγής στην Ιατρική:Φυσική 8 (με άριστα το 20), Έκθεση 14,5, Βιολογία 16 και Χημεία 17,5. Θυμάμαι μου ' λεγε ο Γραμμένος (Δάσκαλος πραγματικός, μου έκανε ιδιαίτερα μαθήματα στη Φυσική και τη Χημεία) "Πέτρο, η δεύτερη χρονιά έχει ένα καλό κι ένα κακό: το καλό είναι πως θα έχεις περισσότερο διαθέσιμο χρόνο για να διαβάζεις και το κακό πώς θα πορευτείς χωρίς "ταυτότητα", καθώς δεν έχεις την ιδιότητα ούτε πλέον του μαθητή ούτε του σπουδαστή ή του φοιτητή". Εκείνη τη χρονιά τα έδωσα όλα, πραγματικός μαραθώνιος. Ασκήσεις επί ασκήσεων, τη θεωρία "εντάξει, δεν υπήρχε"."Ούτε και δε σου ξεφεύγει" μου έλεγε η μάνα μου. Εγώ μες στο άγχος, την ένταση, την ενέργεια. Μου έλεγε ο Γραμμένος: "Στο διάβα της ζωής Πέτρο θα θυμάσαι τις Πανελλήνιες σαν μια μικρή κουκίδα". Έδωσα εξετάσεις και είχα συγκρατημένη αισιοδοξία. Ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη για να πάρω μέρος στις ψυχολογικές-αθλητικές εξετάσεις για τη Στρατιωτική Ιατρική. Έμενα στο νονό μου, χτύπησε το τηλέφωνο, στην άλλη άκρη της γραμμής η μάνα μου: "Αγόρι μου, βγήκαν τα αποτελέσματα:Φυσική 159 στα 160, Βιολογία 150 στα 160 και Έκθεση 11,5 (με άριστα το 20)". Μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια. Με κατέστρεψε το 11,5.Δεν μπορούσα να το αποδεχτώ.</div>
<div style="text-align: justify;">
Την τρίτη χρονιά πείσμωσα. Αποφάσισα να κρατήσω τους βαθμούς στη Φυσική και στη Βιολογία και να δώσω Έκθεση και Χημεία (επιλογή ρίσκου, καθώς είχα γράψει 17,5). Η στρατηγική μου έλεγε πως αν στο πρώτο μάθημα (Έκθεση) πήγαινα καλά, δε θα κατέβαινα στη Χημεία, ακόμη κι αν το είχα δηλώσει στο Μηχανογραφικό Δελτίο και θα κατοχυρωνόταν ο πρότερος βαθμός (17,5). Προετοιμαζόμουν ταυτόχρονα και στην εκμάθηση της ιταλικής γλώσσας, προκειμένου, σε περίπτωση αποτυχίας, να φύγω για σπουδές στην Ιατρική στην Ιταλία. Τρίτη χρονιά λοιπόν και στο πρώτο μάθημα (Έκθεση), βγαίνοντας από το εξεταστικό, είχα θετικό προαίσθημα.Το θέμα της Έκθεσης ήταν η ωφέλεια του βιβλίου, βατό και δουλεμένο, ένιωθα πως τα ειχα πάει καλά. Όποιος όμως έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι. Έτσι αγνόησα το προαίσθημα, και κατέβηκα και στη Χημεία.Έγραψα "νερό" τις θεωρίες, έλυσα τη θεωρητικά δύσκολη άσκηση, όμως φτάνοντας στο τέταρτο θέμα κόλλησα: δε θυμόμουν τα προϊόντα που έδινε το μυρμιγκικό οξύ, όταν θερμαινόταν στους τετρακόσιους βαθμούς Κελσίου. Είναι αυτό που λέει ο Παπακωνσταντίνου <a href="http://www.youtube.com/watch?v=eba0w4daAEg">http://www.youtube.com/watch?v=eba0w4daAEg</a>: </div>
<div style="text-align: justify;">
"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο<br />
και ας είναι η φωτιά του (μυρμιγκικού οξέος;) να σε κάψει»<br />
Τελικά έμεινα στο 15.Και η Έκθεση; 17,5.</div>
<div style="text-align: justify;">
Η Ιατρική ανεκπλήρωτο όνειρο, Παιδαγωγικό Πατρών έγραφαν οι καταστάσεις στο Λύκειο, η μάνα μου μού έλεγε "κάθε εμπόδιο σε καλό" κι ο Γραμμένος "Πέτρο, σου ταιριάζουν αυτές οι σπουδές, σου πάει να είσαι δάσκαλος".</div>
<div style="text-align: justify;">
Με βεβαιότητα αυτό που μπορώ να παραδεχτώ είναι πως είμαι ευτυχισμένος που είμαι δάσκαλος και που αλληλεπιδρώ καθημερινά με παιδιά. Και διαβεβαιώνω επίσης πως πράγματι οι Πανελλήνιες εξετάσεις στο διάβα της ζωής αποδραματοποιούνται, μένει όμως, για όσους προσπαθούν, ένα κρυστάλλινο απόσταγμα: η πεποίθηση πως μέσα από τη μελέτη διανοίγεις δημιουργικές οπές και νέες προοπτικές για τον εαυτό σου. </div>
Τη συγκεκριμένη ανάρτηση την αφιερώνω σε όλους όσοι αγωνίζονται την περίοδο αυτή για να μπουν στις Σχολές προτίμησής τους.</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-48264112970131223552012-05-22T15:03:00.000-07:002012-05-23T00:30:40.387-07:00Don't blow your trumpet Αλέξη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Χειμώνα του '91 θυμάμαι φοιτούσα στην πρώτη τάξη του 1ου Λυκείου στο Ίλιον. Είχε ένταση αυτή η χρονιά. Οι μαθητές σε πολλά σχολεία της Ελλάδας, σε μια πρωτόγνωρη, αυθόρμητη αντίδραση στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, κατέλαβαν τα σχολεία τους. Γονείς και καθηγητές κάθε μέρα απ' έξω. Εμείς σε παρέες κουβεντιάζαμε, παίζαμε, ανακαλύπταμε τα όρια του ακτιβισμού και του θάρρους μας. Συνελεύσεις μέρα παρά μέρα για να δούμε αν θα συνεχίσουμε τις καταλήψεις και μάχες με τους γονείς για να κοιμόμαστε κάποια βράδια μέσα. Εκείνη την περίοδο δολοφονήθηκε και ο 38χρονος εκπαιδευτικός Νίκος Τεμπονέρας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Γεγονότα που μ' έχουν σημαδέψει, όπως φαντάζομαι και το συμμαθητή μου Αλέξη. Κι ο Αλέξης της δικής μου γενιάς ήταν αυτός που βγήκε τότε στην Άννα Παναγιωταρέα και μίλησε για το δικό μας αγώνα. Κατόπιν, μέσα στο Κόμμα σφυρηλάτησε την επαναστικότητά του. Και αργότερα, κατήλθε στις Δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας. Ο άφθαρτος λόγος και το νεαρό της ηλικίας αντιμετωπίστηκαν με συμπάθεια και άφηναν υποσχέσεις στο γυαλί (των ίδιων Μέσων που τώρα αυτός καταγγέλει). Κι ήταν ο εκλεκτός του Αλέκου, από τον οποίο πήρε το "δαχτυλίδι" της διαδοχής. Ως αρχηγός του Κόμματος πλέον εκπαιδεύτηκε ταχύρρυθμα σε μια σειρά από τεχνικές, αναγκαίες για να φαίνεται ισχυρός (και αρεστός): χάραξη Κομματικής στρατηγικής, υιοθέτηση ετερόκλητων συμμαχιών, εκφορά δημόσιου λόγου που ενείχε λεκτικές υπερβολές και ιδεολογικές ακροβασίες. Προσπαθώντας να ισορροπήσει μεταξύ των συνιστωσών του, εξασκήθηκε στην αφαίρεση και στη διαίρεση: ο Φώτης, ο Γρηγόρης και κάποιοι άλλοι έφυγαν αναζητώντας ένα πιο ξεκάθαρο στίγμα. Κι ο Αλέξης σε ένα πολιτικό σύστημα με πολλές δομικές παθογένειες και αναξιόπιστα πρόσωπα κατάφερε να ξεχωρίσει, να αναδυθεί. Όπως λεει κι ο ίδιος, στις 6 <span style="font-family: "Palatino Linotype", "serif"; font-size: 11pt; line-height: 105%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: ArialUnicodeMS; mso-fareast-language: EN-US;">Μαΐου</span> έγινε το μισό βήμα της νίκης. Το άλλο μισό, ενδέχεται να το υπονομεύσει ο ίδιος. Γιατί, όπως λένε και οι Αγγλοσάξωνες, απλά φυσάει (επίμονα) την τρομπέτα του ... </div>
<div style="text-align: justify;">
Αγαπητέ Αλέξη</div>
<div style="text-align: justify;">
μας δένουν κοινοί αγώνες κι ενδεχομένως κοινά οράματα (τα τωρινά δικά σου δεν τα έχω ακόμη πολύ ξεκάθαρα). Αν σε είχα κοντά μου αφενός θα σε ρώταγα για τις προθέσεις και το σχέδιό σου, αφετέρου θα σου ζητούσα να νοηματοδοτήσεις τον όρο "προοδευτικός πολιτικός" και αφετρίτου θα σου έλεγα ταπεινά μία γνώμη για τις αρετές της μετριοπάθειας και της αυθεντικότητας, που αναμφίβολα κονιορτοποιούνται στους φορμαλισμούς του Κόμματος. Επίσης, φιλικά θα σου αφιέρωνα τους στίχους του αγαπημένου μου Β. Παπακωνσταντίνου:</div>
Τα παιδικά μας όνειρα<br />
θα σου εκσφενδονίσω,<br />
με χρώματα και μουσικές<br />
θα σου τα τραγουδήσω.<br />
Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,<br />
συμμαθητή, θαμώνα,<br />
απόψε που βρεθήκαμε,<br />
σου δίνω τη σφεντόνα<br />
(με την ελπίδα να παραμερίσεις την τρομπέτα).<br />
Στο καταληκτικό ερώτημα "Ποιος είσαι εν τέλει Αλέξη και τι πρεσβεύεις;" ψυχανεμίζομαι πως θα βρω την απάντηση στις επιλογές σου, στη βιογραφία σου, στα λόγια και τα έργα σου, στο ύφος και την αύρα σου.<br />
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς<br />
Ένας συμμαθητής σου<br />
<br />
<br />
<br />
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-55347762046850440092012-05-09T03:58:00.001-07:002012-05-09T03:58:34.790-07:00Πώς διοχετεύονται τα αυτοκαταστροφικά μας ένστικτα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ψηφίζοντας, θα μπορούσε να απαντήσει κάποιος.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Κύματα, κύματα ξεσπάνε οι καταιγίδες της ψυχής. Νιώθεις σαν να μαζεύονται πυκνά σύννεφα και ξάφνου αρχίζουν οι βροντές και οι αστραπές. Φλόγες βγαίνουν από τα μάτια και καπνοί από τα αυτιά. Οι μυς τεντωμένοι και η αναπνοή βαριά (...). Δεν αναγνωρίζω τη δύναμη που βγαίνει από μέσα μου ξαφνικά σαν χείμαρος. Καυτά τα λόγια σαν λάβα ηφαιστείου και το μυαλό να βγάζει σπίθες, σαν να έχει υπερφορτιστεί και να ετοιμάζεται να πάθει εμπλοκή. Η ανάγκη για εκτόνωση γίνεται επιτακτική. Από πού όμως προέρχεται αυτός ο συσσωρευμένος θυμός και πόνος; Από τα βάθη της ψυχής, όπου είναι έγκλειστος και φυλακισμένος. Μίσος φριχτό που τυρρανάει την ψυχή και που θα ήθελε να σκοτώσει και να σκοτωθεί. Αναρωτιέμαι, και πάλι, όλος αυτός ο σαδομαζοχισμός, που θα έλεγε και ο Freud, είναι εγγενής ή τον αποκτά κανείς μεγαλώνοντας; Είναι ο συσσωρευμένος πόνος και οι πληγές αυτής της ζωής που μας κάνουν να νιώθουμε έτσι ή είναι κάτι μέσα στη φύση του ανθρώπου, μέσα στα καταστροφικά του ένστικτα; Σίγουρα έχουμε κι εμείς,όπως όλα τα ζώα, επιθετικά ένστικτα. Κάποτε ήταν απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Τώρα πώς τα διοχετεύουμε;". *</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ΥΓ Τι συνάγεται ως επιτακτική ανάγκη από την εντολή του σοφού λαού; Εγώ λέω, δέσμευση στη μετριοπάθεια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
*Γεωργαντά, Ε. (2009). <em>Ταξίδι στο συναίσθημα</em>. <em>Ο Υπαρξισμός στη ζωή μου</em>. Αθήνα: Άσπρη Λέξη.</div>
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-4604430731866710362012-04-13T03:44:00.000-07:002012-04-13T03:44:12.272-07:00Συνομιλώντας με το Θεό τη Μεγάλη Βδομάδα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Ο παπά-Γιάνναρος* απευθύνεται στο Θεό για βοήθεια και ο Θεός του λέει:<br />
-Είσαι λεύτερος. <strong>Σ'έκαμα λεύτερο</strong>. Τι κρέμεσαι ακόμα από μένα; ... Πάρε απάνω σου την ευθύνη, μη ζητάς αρμήνεια από κανένα. Δεν είσαι λεύτερος; <strong>Διάλεξε</strong>.<br />
-Βαριά η λευτεριά, Κύριε. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να τη βαστάξει; Βαριά πολύ, Πατέρα.<br />
Κι ακούστηκε πάλι η φωνή, μα σιγανή πια και θλιμμένη:<br />
-Βαριά, παιδί μου, <strong>κουράγιο</strong>!<br />
<br />
<em>ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</em><br />
<br />
<br />
*Καζαντζάκης Ν. (1982). <em>Οι αδερφοφάδες</em>. Αθήνα: Εκδ. Ελένης Καζαντζάκη.<br />
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-24349235443405299752012-03-19T01:35:00.000-07:002012-03-19T01:35:41.132-07:00Brainstorming ... για το χθεσινό ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGejxHHQ5MttMY80zx-UI4h03W_hgvvDTzYf-_-yZSbxgGpBlV5iI30BBOmv84da84NO-0xcxuLThtrFbNI2BYkWZXAwd0sjAj2Nia8MjcoPxmTAwUCs_tNvhWTBbiERKI4i3vlLTVzVb-/s1600/vekujduhaq4f664ea60ccc6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img aea="true" border="0" height="218" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGejxHHQ5MttMY80zx-UI4h03W_hgvvDTzYf-_-yZSbxgGpBlV5iI30BBOmv84da84NO-0xcxuLThtrFbNI2BYkWZXAwd0sjAj2Nia8MjcoPxmTAwUCs_tNvhWTBbiERKI4i3vlLTVzVb-/s320/vekujduhaq4f664ea60ccc6.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Πόλεμος, βία, μίσος, αίμα, χούλιγκαν (και δεκαπεντάρηδες), μολότοφ, φωτιές, τραυματισμοί, δακρυγόνα, ανείπωτες βρισιές-απειλές, συμπλοκές σώμα με σώμα, απωθημένα ... Το ΟΑΚΑ χθες ήταν σύσσωμο μια κλινική περίπτωση, ένας απίστευτος παραλογισμός...Εμβρόντητος παρακολουθούσα, με σφιγμένη καρδιά. Εύλογα μπορείτε να μου πείτε: Πού πας βρε χριστιανέ "στη μητέρα των μαχών"; Πράγματι ο αδαής πίστευα πως θα δώ ποδόσφαιρο αντάξιο της ποιότητας των δύο ομάδων. Αντ' αυτού έγινα μάρτυρας πρωτόγνωρων εικόνων και τώρα τις αναστοχάζομαι.Μικρή σημασία έχουν τα δικά μου συναισθήματα.Διέξοδος πρέπει να βρεθεί. Στρατιές εφήβων εκπαιδεύονται ταχύρρυθμα στη βία: ξηλώνουν το μάρμαρο και το πετάνε.Μικρή σημασία έχει γι' αυτούς αν θα βρει το "όργανο" στο κεφάλι ή κάποιον άλλο.Είναι ανθυπολεπτομέρεια αν έγιναν τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ ή στο Καραϊσκάκη ή στην Τούμπα.Παντού καζάνια που βράζουν!Το μυαλό μου πηγαίνει στη δική μου εφηβεία:στο τοίχο του Λυκείου είχαμε γράψει συνθήματα συμπαράστασης (με σπρέι) για ένα φίλο και συμμαθητή μας που είχε πάρει αποβολή (δε θυμάμαι αν ήταν δίκαιη ή άδικη).Τέτοιας τάξης ήταν η παραβατική μας συμπεριφορά!Χθες, έφυγα στο ημίχρονο γιατί φοβήθηκα για τη σωματική μου ακεραιότητα, γιατί σιχάθηκα τους ακραίους, γιατί ντράπηκα και ένιωσα αμηχανία, αφού ως δάσκαλος έχω αντικειμενική ευθύνη.Ζητείται επειγόντως ελπίδα, πρώτα όμως κι απ'αυτή: <strong>μετριοπάθεια</strong>. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Υ.Γ.<span style="font-size: x-small;">1</span>. Ὁ Τζαὶμ Σεμπρούν (Jaime Semprun) στὸ βιβλίο του L'Abime se repeuple (1997) γράφει τὸ ἑξῆς:<br />
Ὅταν ὁ οἰκολόγος πολίτης ἰσχυρίζεται ὅτι θέτει τὸ πιὸ ἐνοχλητικὸ ἐρώτημα: <strong>ποιὸν κόσμο θὰ ἀφήσουμε στὰ παιδιά μας</strong>;, ἀποφεύγει νὰ θέσει ἕνα ἄλλο πραγματικὰ ἀνησυχητικὸ ἐρώτημα(1). <strong>Σὲ τί εἴδους παιδιὰ θὰ ἀφήσουμε τὸν κόσμο;</strong>(όπως αναφέρεται στο <a href="http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ανθρώπινες-Σχέσεις-Τρόπος-Ζωής/Άρθρα/1804-Τέσσερεις-σημειώσεις-για-σχολειο.html">http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ανθρώπινες-Σχέσεις-Τρόπος-Ζωής/Άρθρα/1804-Τέσσερεις-σημειώσεις-για-σχολειο.html</a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Υ.Γ.<span style="font-size: x-small;">2 </span><span style="font-size: small;">Ένα έτερο εξίσου ενοχλητικό ερώτημα είναι <em><strong>τι κόσμος είναι αυτός, ο σημερινός που μετατρέπει τα παιδιά σε δημόσιο κίνδυνο</strong></em></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><strong><em> </em></strong>(όπως αναφέρεται στο <a href="http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ανθρώπινες-Σχέσεις-Τρόπος-Ζωής/Άρθρα/1666-Αν-αυτό-είναι-το-παιδί.html">http://www.antifono.gr/portal/Κατηγορίες/Ανθρώπινες-Σχέσεις-Τρόπος-Ζωής/Άρθρα/1666-Αν-αυτό-είναι-το-παιδί.html</a>).</span></div></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-69741635568843579932012-03-16T11:18:00.000-07:002012-03-16T11:18:56.645-07:00Εγώ θα έλεγα "Φέρτε μας βιβλία, ας βρούμε και πετρέλαια"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div align="center"><span style="color: black; font-family: Verdana; font-size: small;"><b>Υστερούν σε... καλούς μαθητές οι χώρες με πλούσιο υπέδαφος</b></span></div><div align="right"><br />
</div><div align="justify" style="margin-left: 72px; margin-right: 72px;"><span style="font-size: x-small;"></span></div><h2 align="justify" class="generic-h2" title="Υστερούν σε... καλούς μαθητές &#10;οι χώρες με πλούσιο υπέδαφος"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;"></span></h2><h5 align="justify" class="generic-h5" title="Τα έσοδα από φυσικές πηγές «αδρανοποιούν» την ανάπτυξη δεξιοτήτων"><span style="font-family: Verdana;">Τα έσοδα από φυσικές πηγές «αδρανοποιούν» την ανάπτυξη δεξιοτήτων</span></h5><h4 align="justify" class="generic-h4"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">ΤΑ ΝΕΑ /ΤHE NEW YORK TIMES, ΤΟΥ THOMAS L. FRIEDMAN</span></h4><h4 align="justify" class="generic-h4"><span style="font-family: Verdana;"><span style="font-size: xx-small;">Δημοσιεύτηκε στις 13 Μαρτίου στο ένθετο Οικονομία των Νέων</span></span></h4><h6 align="justify" class="generic-h6"><div align="justify" class="adjust-text-size" style="clear: both;"><em><a class="rel-icon-increaseSize" href="javascript:;" jquery1331705668426="14"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;"></span></a></em></div><a href="http://nstatic.dolcdn.gr/taneawebstatic/1A3FF4183D92F4A27C6CAA7934D5CFB3.jpg" jquery1331705668426="2" rel="lightbox" target="_blank" title="Οι εργαζόμενοι στην Ταιβάν, όπως αυτοί στη φωτογραφία που προσεύχονται έξω από το κτίριο της εταιρείας τους στις 20 Ιανουαρίου -την πρώτη μέρα επιστροφής τους στη δουλειά μετά την Κινέζικη &#10;Πρωτοχρονιά- βασίζουν την επιτυχία τους στην καινοτομία και τις φρέσκες ιδέες" titlelightbox="Οι εργαζόμενοι στην Ταιβάν, όπως αυτοί στη φωτογραφία που προσεύχονται έξω από το κτίριο της εταιρείας τους στις 20 Ιανουαρίου -την πρώτη μέρα επιστροφής τους στη δουλειά μετά την Κινέζικη &#10;Πρωτοχρονιά- βασίζουν την επιτυχία τους στην καινοτομία και τις φρέσκες ιδέες"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;"><img alt="" src="http://nstatic.dolcdn.gr/taneawebstatic/0E717FBCABAC98DFF13367DCFE1F3D13.jpg" /> </span></a></h6><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Συχνά με ρωτούν:<em> «Ποια είναι η αγαπημένη σου χώρα, εκτός από αυτή που ζεις;». </em>Πάντοτε δίνω την ίδια απάντηση: <em>«Η Ταϊβάν». </em>Ο συνομιλητής μου μένει έκπληκτος:<em> «Η Ταϊβάν! Γιατί η Ταϊβάν;». </em>Μα, απλούστατα, επειδή η Ταϊβάν είναι ένας άγονος βράχος σε μια θάλασσα που σαρώνουν οι τυφώνες, δεν διαθέτει πλουτοπαραγωγικές πηγές και παρά ταύτα είναι η τέταρτη χώρα σε χρηματοοικονομικά διαθέσιμα στον κόσμο. Επειδή αντί να πωλεί πετρέλαιο, διαμάντια ή χρυσό, τα 23 εκατ. των πολιτών της ευημερούν χάρη στο ταλέντο, την ενεργητικότητα και την ευφυΐα τους. </span></div><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Πώς τα καταφέρνουν τόσο καλά οι Ταϊβανέζοι; Πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ απέδειξε τη σχέση που έχουν οι επιδόσεις των μαθητών στα βασικά μαθήματα με τα έσοδα κάθε χώρας από τις εξαγωγές φυσικών πλουτοπαραγωγικών πηγών. Πρόκειται για σχέση αντιστρόφως ανάλογη, όπως αποδεικνύει το Διεθνές Πρόγραμμα για την Αποτίμηση των Μαθητών (PISA). Πρόκειται για μια έρευνα που διεξάγεται κάθε διετία υπό την αιγίδα του ΟΟΣΑ και αφορά τις επιδόσεις που έχουν στα Μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες και την κατανόηση κειμένου μαθητές ηλικίας 15 ετών από 65 διαφορετικές χώρες. </span></div><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;"><em>«Η έρευνα δείχνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η οικονομική εξάρτηση μιας χώρας από τον ορυκτό της πλούτο τόσο χαμηλότερες είναι οι γνώσεις και οι δεξιότητες των μαθητών της. Το συμπέρασμα είναι ακλόνητο: πετρέλαιο και PISA δεν αναμειγνύονται», </em>σημειώνει ο<strong> Αντρέας Σλάισερ </strong>που επιβλέπει τις εξετάσεις της PISA (Τα στοιχεία της έρευνας στη διεύθυνση </span><a href="http://www.oecd.org/dataoecd/43/9/49881940.pdf" target="_blank"><span style="color: #254d89; font-family: Verdana; font-size: 10pt;">http://www.oecd.org/dataoecd/43/9/49881940.pdf</span></a><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">.). </span></div><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Ο Σλάισερ αναλύει τα ευρήματα της έρευνας ανατρέχοντας στη... Βίβλο:<em> «Ο Μωυσής οδήγησε τους Εβραίους στην έρημο για να τους εγκαταστήσει έπειτα από 40ετή περιπλάνηση στη μοναδική γη της Μέσης Ανατολής που δεν έχει πετρέλαιο. Αλλά ο Μωυσής ίσως να είχε δίκιο τελικά. Σήμερα το Ισραήλ έχει μια οικονομία από τις πιο καινοτόμους και ο πληθυσμός του απολαμβάνει ένα επίπεδο ζωής που οι περισσότερες πετρελαιοπαραγωγοί χώρες της περιοχής δεν μπορούν να προσφέρουν». </em></span></div><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;">Κατά τον ερευνητή του ΟΟΣΑ, τα αποτελέσματα της τελευταίας έρευνας της PISA έδειξαν ότι οι μαθητές στη Σιγκαπούρη, τη Φινλανδία, τη Νότια Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και την Ιαπωνία είχαν τις καλύτερες επιδόσεις, μαζί με τους Ταϊβανέζους και τους Ισραηλινούς. Αντίθετα, οι μαθητές από το Κατάρ, το Καζαχστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, το Ομάν, την Αλγερία, το Μπαχρέιν, το Ιράν και τη Συρία είχαν τις χειρότερες επιδόσεις. Σημειωτέον ότι οι μαθητές από τον Λίβανο, την Ιορδανία και την Τουρκία - χώρες με συγκριτικά ελάχιστο φυσικό πλούτο - τα πήγαν καλύτερα. </span></div><div align="justify" class="main-text"><span style="font-family: Verdana; font-size: 10pt;"><em>«Κράτα τα πετρέλαια και φέρε μου βιβλία». </em>Η έρευνα της ομάδας της PISA αποκάλυψε ότι οι κοινωνίες που εξαρτώνται από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους δεν ευνοούν την ανάπτυξη συμπεριφορών και κινήτρων, ούτε στους γονείς ούτε στους μαθητές, για την επιμελή εκπλήρωση των μαθητικών καθηκόντων και τη βελτίωση των δεξιοτήτων. Αντίθετα, σε χώρες με ελάχιστο φυσικό πλούτο όπως η Φινλανδία, η Σιγκαπούρη ή η Ιαπωνία, η γνώση αποτελεί αξία και η εκπαίδευση προτεραιότητα. Υπάρχουν βεβαίως και εξαιρέσεις όπως η Νορβηγία, ο Καναδάς και η Αυστραλία, χώρες με τεράστιο φυσικό πλούτο αλλά και με μαθητές... ξυράφια, όπως δείχνει η έρευνα. Οι τρεις αυτές χώρες όμως εφαρμόζουν πολιτικές εξοικονόμησης και επένδυσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους. Δεν επιδιώκουν απλώς να τις καταναλώνουν και να ζουν από αυτές. Συμπερασματικά, όπως σημειώνει ο Σλάισερ, «<strong>η γνώση και οι δεξιότητες αποτελούν το παγκόσμιο νόμισμα για τις οικονομίες του 21ου αιώνα. Δεν υπάρχει όμως κεντρική τράπεζα που τυπώνει το νόμισμα αυτό. Ο καθένας πρέπει να αποφασίσει πόσο θα τυπώσει για λογαριασμό δικό του και των παιδιών του</strong>».</span></div><br />
<br />
</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-91848851002336754032012-03-08T22:49:00.000-08:002012-03-08T22:49:08.781-08:00Διαβάζουμε πως "η δωρεάν παιδεία θα φέρει κοινωνική ειρήνη, το σχολείο θα γίνει ο μέγας εξισωτής". Ουτοπία ή πραγματικότητα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">O διανοητής Αϊρα Σορ εξηγεί πώς χρησιμοποιεί την καθημερινότητα ως μέρος της εκπαίδευσης</span></b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συνέντευξη στον Ηλία Μαγκλίνη (Καθημερινή 09/10/11)</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«Όσων οι πατεράδες πηγαίνουν στη δουλειά τους φορώντας γραβάτα, να σηκώσουν τα χέρια τους». Αυτή τη φράση είχε ακούσει ο Αϊρα Σορ, μαθητής στην Αμερική της δεκαετίας του ’50. Δεν σήκωσε το χέρι του. «Ο πατέρας μου ήταν μηχανικός. Φορούσε βρόμικη φόρμα, όχι γραβάτα. Όταν με πήρε στη δουλειά του, διαπίστωσα ότι όταν έφτανε, άλλαζε και φορούσε μια ακόμα πιο βρόμικη φόρμα. Αλλά έτσι ήταν τα σχολεία τότε στην Αμερική για τα παιδιά της εργατικής τάξης: τα προσέβαλαν χωρίς λόγο. Θα έπρεπε να ντρέπομαι επειδή ο πατέρας μου φορούσε λερωμένα ρούχα στη δουλειά του. Οταν επέστρεφε όμως με τη βρόμικη φόρμα του σπίτι, σήμαινε ότι μπορούσαμε να φάμε. Για μένα, βρομιά σήμαινε φαγητό στο τραπέζι. Οσο πιο βρόμικος ήταν ο πατέρας σου στη δουλειά, τόσο περισσότερο φαγητό είχες στο τραπέζι».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Σορ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους διανοητές και αγωνιστές του εκπαιδευτικού χώρου και του πεδίου της εκπαίδευσης ενηλίκων. Διδάσκει στο κέντρο μεταπτυχιακών σπουδών του City University της Νέας Υόρκης και υπήρξε στενός συνεργάτης του Paulo Freire, του θεμελιωτή της ριζοσπαστικής θεωρίας και πράξης της διά βίου μάθησης. Το έργο του Σορ σχετίζεται με την εφαρμογή των ιδεών του Paulo Freire. Στον πυρήνα της φιλοσοφίας του βρίσκεται η ενδυναμωτική εκπαίδευση, που αφορά μια κριτική και δημοκρατική διδακτική και μαθησιακή προσέγγιση. Η προσέγγιση αυτή έχει ως κεντρικό στοιχείο τον διάλογο μέσω του οποίου εκπαιδευτικοί και εκπαιδευόμενοι εξετάζουν μαζί ζητήματα της καθημερινότητας, κοινωνικά θέματα και αναπτύσσουν την ακαδημαϊκή γνώση.</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«Αυτό που ονομάζουμε “μαζική εκπαίδευση”», λέει ο Σορ, «ξεκίνησε γύρω στα 1850. Η ιδέα ήταν ότι το κράτος θα έστηνε ένα σχολικό σύστημα για όλα τα παιδιά -κι όχι μόνο για τους πλούσιους-, θα οργάνωνε το πρόγραμμα και θα το χρηματοδοτούσε. Βέβαια, από πίσω κρυβόταν η ιδέα ότι όσο οι κοινωνίες στη Δύση εκβιομηχανίζονται, η πάλη των τάξεων θα ενταθεί επικίνδυνα, οπότε μέσω της εκπαίδευσης αυτές οι εντάσεις θα μειωθούν. Ο πρώτος επίτροπος δημόσιας εκπαίδευσης, Οράτιος Μαν, έλεγε: “H δωρεάν παιδεία θα φέρει κοινωνική ειρήνη. Το σχολείο θα γίνει ο μέγας εξισωτής”. Ωστόσο, το σχολείο ουδέποτε εξίσωσε άτομα διαφορετικών τάξεων. Παρότι αυξήθηκαν και αναπτύχθηκαν τα σχολεία, οι οικονομικές διαφορές παραμένουν τεράστιες».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 5pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κοινωνική δημοκρατία</span></b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σύμφωνα με τον Σορ, ο Οράτιος Μαν ήταν ένας ιδεολόγος. «Πίστευε σε αυτά που έλεγε, αγνοώντας ότι δημιουργούσε ένα πολιτικό όργανο για τις κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες. Ετσι, αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ από το 1877 έως το 1947 ήταν ένας βίαιος ταξικός πόλεμος. Ξεκίνησε με τη μεγάλη απεργία στους σιδηροδρόμους το 1877 κι έληξε με το μαζικότερο απεργιακό κύμα στην ιστορία της Αμερικής, το 1947, το οποίο εδραίωσε την κοινωνική δημοκρατία στις ΗΠΑ επί τριάντα συνεχή έτη, έως το 1979. Ποτέ άλλοτε η εργατική τάξη δεν πέρασε τόσο καλά στην Αμερική».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση, οι γόνοι των εργατικών τάξεων, ακριβώς επειδή υπήρχαν δουλειές με καλούς μισθούς, προτιμούσαν να πάνε απ’ το σχολείο στη φάμπρικα παρά σε κάποια σχολή. «Οταν όμως είδαν τον σοβιετικό Σπούτνικ στον νυχτερινό ουρανό της Αμερικής το 1957», λέει γελώντας ο Σορ, «όλοι τρόμαξαν. Τότε αποφάσισαν ότι για να νικήσουμε τους Ρώσους χρειαζόμαστε ένα ακόμα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα. Το 1958 πέρασε η National Defence Education Act, με στόχο να προσελκύσουν τους γόνους των εργατικών τάξεων στα πανεπιστήμια. Εως το 1970, και κάθε δέκα ημέρες χτιζόταν και ένα καινούργιο campus».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μέσα στη δεκαετία του ’70, η συντηρητική ελίτ αντέδρασε. Ο Σορ μιλά για «συντηρητική αποκατάσταση» (conservative restoration), σε όλα τα επίπεδα - και στην εκπαίδευση. «Ο στόχος ήταν πώς να αφυδατώσεις έναν λαό από τα φιλελεύθερα ιδεώδη που είχαν αναπτυχθεί τη δεκαετία του ’60». Η μεγάλη αντίδραση ήρθε το 1980, μετά την έλευση του Ρέιγκαν στον Λευκό Οίκο. «Επινόησαν ένα τεχνητό ζήτημα: ότι στην Αμερική υπήρχε πρόβλημα αναλφαβητισμού. Ποια ήταν η απάντηση σε αυτό; Η παρέμβαση του κράτους στην εκπαιδευτική πολιτική. Μασημένη τροφή στο στόμα, χωρίς κριτική ανάλυση και διαλεκτική. Γι’ αυτό και εμείς υψώνουμε τη φωνή μας απέναντι σε αυτή την αποτυχία. Η κριτική ή απελευθερωτική παιδαγωγική αποτελεί μέρος αυτής της προσπάθειας».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 5pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο ρόλος του </span></b><b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Freire</span></b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τον ιδανικό σύμμαχο σε αυτή την προσπάθεια ο Αϊρα Σορ είχε βρει στο πρόσωπο του αείμνηστου Βραζιλιάνου παιδαγωγού Paulo Freire. «Ο Πάουλο ανέπτυξε τις μεθόδους του με αναλφάβητους ενήλικες, στη Βραζιλία της δεκαετίας του ’50 και του ’60, κάνοντας λόγο σε ένα πολύ δημοφιλές βιβλίο του για “παιδαγωγική των καταπιεσμένων”. Χωρίς να τον γνωρίζω ακόμα, πειραματιζόμουν σε ένα πανεπιστήμιο τετάρτης κατηγορίας, όπου βρήκα αρχικά δουλειά (με “έκαιγε” το ακτιβιστικό μου παρελθόν και δεν με προσλάμβαναν εύκολα), με γόνους εργατικών τάξεων που δεν ήθελαν να μορφωθούν: πώς να κάνεις τους ανθρώπους αυτούς να αγαπήσουν τη γνώση; Όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Πάουλο, ένιωσα ότι μας απασχολούσαν τα ίδια πράγματα: πώς χρησιμοποιείς την κουλτούρα της καθημερινής ζωής ως μέρος εκπαιδευτικού προγράμματος, όχι μόνο για ανήλικους αλλά και για ενήλικους κτλ.».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Όταν ρωτούμε τον Σορ σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική του Ομπάμα, κατεβάζει τα μούτρα του. «Είμαστε πολύ απογοητευμένοι με τον Ομπάμα. Δεν έχει εκπαιδευτικό όραμα, συνεχίζει το παλαιό, συντηρητικό μοντέλο. Και η συντηρητική επιστροφή δεν είναι ρεπουμπλικανική υπόθεση. Βρήκαν υποστηρικτές στο Δημοκρατικό Κόμμα, όπως στο πρόσωπο του Τεντ Κένεντι. Και το διάλειμμα της κυβέρνησης Κλίντον απλώς επιβεβαίωσε αυτή την κατάσταση».</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 5pt 0cm 0pt; text-align: justify;"><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ποιος</span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">είναι</span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">ο</span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></b><b><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σορ</span></b><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;"><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Συγγραφέας</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">πολλών</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">βιβλίων</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">μεταξύ</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">των</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">οποίων</span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">τα</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">: Freire for the Classroom: A Sourcebook for Liberatory Teaching (1987), Empowering Education (1992), Critical Literacy in Action (1999). </span><span style="color: black; font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στην Ελλάδα μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το βιβλίο που έγραψε μαζί με τον Paulo Freire, με τίτλο: «Απελευθερωτική Παιδαγωγική, Διάλογοι για τη Μετασχηματιστική Εκπαίδευση».</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></div></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-1577610363555750902012-02-25T01:42:00.001-08:002012-02-25T09:49:28.539-08:00Η πολυπραγμοσύνη των ... ασχέτων!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Παραθέτω αυτούσια την πρώτη παράγραφο του άρθρου (με τίτλο "Μία εξαιρετική ιδέα") του κου Μίχα (ολόκληρη η δημοσίευση στο <a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12920">http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12920</a>):</span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 10pt; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><em>Την περασμένη εβδομάδα το Εφετείο της Νέας Υόρκης εξέδωσε μία ιστορική απόφαση: επέτρεψε να δημοσιοποιούνται εφ εξής οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η δημοσιοποίηση έκρινε το δικαστήριο θα κάνει τους κακούς δασκάλους και καθηγητές να ντρέπονται και να προσπαθήσουν να βελτιωθούν. </em></span></div><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><em>Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μέτρο αυτό θα πρέπει να υιοθετηθεί το ταχύτερο στην Ελλάδα ...</em></span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Πραγματικά η διατύπωση τέτοιων απόψεων με ξεπερνάει, μου έρχεται στο νου η αναγκαιότητα μιας συμφωνίας στα αυτονόητα. Ποια είναι αυτά; </span><br />
<ul style="text-align: left;"><li><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Η αξιολόγηση στα σχολεία ως φιλοσοφία, μέθοδος και πρακτική δεν μπορεί να περιγραφεί με δικονομικούς όρους και να ε</span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">πιβληθεί με δικαστικές αποφάσεις.Το πνεύμα και το γράμμα του νομοθέτη πρέπει να εμπνευστεί πρωτίστως από την Εφαρμοσμένη Παιδαγωγική.</span></li>
<li><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Η αξιολόγηση ως φιλοσοφία και πρακτική που καταληκτικά οδηγεί στην επίπληξη, στην τιμωρία και εντέλει στην απόλυση του εκπαιδευτικού ενέχει το στοιχείο της ανθρωποφαγίας. Πόσο οξύμωρο ακούγεται: στο όνομα μιας καλύτερης παιδείας, να ευνουχίζονται προσωπικότητες, να τρομοκρατούνται συνειδήσεις, να στιγματίζονται υπολήψεις από εμπειρογνώμονες ειδικούς στην αξιολόγηση ... Το επόμενο στάδιο θα είναι όσοι δεν πιάνουν τα standards να διώκονται και ποινικά (αδίκημα περί απιστίας).</span></li>
<li><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"></span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Το μοντέλο που προκρίνει το Εφετείο της Νέας Υόρκης, ο συγγραφέας του άρθρου και οι θιασώτες αυτών των απόψεων αγνοούν πως </span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">"Μια αυθεντική παιδεία δεν ασκείται από τον Α για τον Β ή από τον Α περί του Β, αλλά από τον Α μαζί με τον Β, με μεσάζοντα την πραγματικότητα (Φρέιρε 1977)*.</span></span></li>
</ul><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Μαγική και μονοδιάστατη λύση στο ζήτημα της εφαρμογής της αξιολόγησης στα σχολεία δεν υπάρχει.Ευκταίο θα είναι να υπάρχει μία βασική αρχή: η αξιολόγηση ως ανατροφοδότηση, προκειμένου να βελτιώσουν οι ίδιοι οι δάσκαλοι τις πρακτικές τους και να μεγιστοποιηθούν τα μαθησιακά οφέλη για τους μαθητές.Θυμίζω στους φωνασκούντες πως οι δάσκαλοι πριν να στελεχώσουν τα σχολεία αυτού του τόπου περνάνε από δύο φίλτρα αξιολόγησης: το ένα, είναι οι διαρκείς εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και το άλλο οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Συνεπώς, η όποια αξιολόγηση εφαρμοστεί στη συνέχεια θα πρέπει να έχει διαμορφωτικό (και ανατροφοδοτικό)χαρακτήρα και φυσικά να σέβεται την προσωπικότητα του αξιολογούμενου.</span></span><br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Φυσικά το ελληνικό σχολείο δε χρειάζεται διαπομπεύσεις δασκάλων για να γίνει καλύτερο.Και φυσικά δε χρειάζεται αδαείς και αμετροεπείς εμπειρογνώμονες που απλά αρέσκονται να αξιολογούν τους άλλους καθ' έξιν... </span></span><br />
<br />
<br />
<span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;"></span></span><br />
<div class="MsoBodyTextIndent" style="margin: 0cm 0cm 0pt; tab-stops: 36.0pt; text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-style: italic;">*Freire P. </span><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic;">(1970) </span><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Pedagogy</span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">of</span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">the</span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-GB;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Opressed.</span></i><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic;"> </span><place w:st="on"><country-region w:st="on"><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic;">England</span></country-region></place><span lang="EN-GB" style="mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic;">: Penguin Books. </span></div><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Ελλ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">. </span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Μετ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">. </span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Γ</span><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">. </span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">Κρητικός</span><span lang="EN-GB" style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">. </span><span style="font-family: 'Times New Roman','serif'; font-size: 12pt; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: 'Times New Roman'; mso-fareast-language: EL;">(1977) <i>Η αγωγή του καταπιεζόμενου</i>. Αθήνα: Κέδρος</span></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-55607021716437586542012-02-21T02:21:00.000-08:002012-02-21T02:21:28.033-08:00Ο ζωτικός μας χώρος ... και οι άλλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Οι θεωρητικοί τονίζουν πως η επιτυχία στην επαγγελματική σταδιοδρομία και γενικότερα στη ζωή δεν επηρεάζεται τόσο από τη διανοητική ευφυΐα, όσο από ικανότητες κοινωνικού χαρακτήρα, που αφορούν στις διανθρώπινες σχέσεις και στα συναισθήματα, όπως είναι η ικανότητα να κατανοούμε τη θέση των άλλων, καθώς και να χειριζόμαστε τα δικά μας συναισθήματα προκειμένου να επικοινωνούμε δημιουργικά.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwmHQ7RPxKsibcVx3fRFo1rOR5ttUaPzw-ADFEJ0lGiJgWeqF267IMLaMDywebKOQ0RJY-O-GJYwM5ppP5oiQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>Αναλογίζομαι πόσο συστηματικά αυτές οι ικανότητες αποτελούν αντικείμενο μάθησης στο σημερινό σχολείο ...Επιπλέον, πόσο επαρκείς είμαστε για να υλοποιήσουμε τέτοιου είδους παρεμβάσεις.<br />
Τι συμβαίνει όμως όταν συμπιέζεται ο προσωπικός, ζωτικός χώρος των ενηλίκων; Καταρχήν, (αυτός) πώς οριοθετείται; Είναι αποτέλεσμα των εγωκεντρικών προδιαθέσεων ή της φυσικής ροπής στην αυτοδιάθεση;</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-48234166129395531992012-02-20T03:18:00.000-08:002012-02-20T03:30:39.592-08:00O αξιολογητής, ο αξιολογούμενος και ... τα ευρήματα της αξιολόγησης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε μ’ ένα μουλάρι σ’ ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο.<br />
Στο δρόμο που επήγαινε συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:<br />
«Δε μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;»<br />
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης. «Α, το γαϊδούρι» σχολίασε ο επιθεωρητής.<br />
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο τη στιχομυθία.<br />
«Το και το, δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».<br />
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής <span id="yiv347666023more-128530"></span><br />
στην τάξη και ρωτά το δάσκαλο ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.<br />
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.<br />
«Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά», λέει ο επιθεωρητής.<br />
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει τη φράση:<br />
«Ο επιθεωρητής είπε, (κόμμα), ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία).<br />
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:<br />
«Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;».<br />
«Ο δάσκαλος», ψέλλισε ο μαθητής.<br />
«Και ποιος το είπε;».<br />
«Ο επιθεωρητής, κύριε».<br />
«Ωραία», είπε ο δάσκαλος.<br />
«Σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ’ το αλλιώς»:<br />
Ο επιθεωρητής, (κόμμα), είπε ο δάσκαλος, (κόμμα), είναι γαϊδούρι».<br />
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος: «Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;».<br />
«Ο επιθεωρητής», απαντά δειλά ο μαθητής. «Και ποιος το είπε;» «Ο δάσκαλος», απαντά ο μαθητής.<br />
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:<br />
«Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα; Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε το δάσκαλο».!<br />
<br />
Υ.Γ.<br />
Πότε αξιολογούμε; Γιατί αξιολογούμε; Τι αξιολογούμε;Πώς αξιολογούμε;<br />
Το κάθε πρόβλημα (βλ. αξιολόγηση) έχει σίγουρα (τουλάχιστον) μία λύση. Για να την προσεγγίσουμε αρκεί να το περιγράψουμε (το πρόβλημα) σωστά ...</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-88844189906680284862012-02-17T11:57:00.000-08:002012-02-17T11:57:13.037-08:00Ενσυναισθητική ικανότητα: είναι εκπαιδεύσιμη ή απλά γεννιέσαι με αυτή;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwFPR8114ppVehFjpXfpXH5YazAqhqGrjWtYHMWEyTgJpAfYH-YxTZobqDz-_Pf4kx8rcZ3UWxMhUlvRNFxMg' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>Στο βιντεάκι δύσκολες καταστάσεις που κρύβει το κάθε πολιτισμικό πλαίσιο. Εμείς, ας βρούμε ομολόγους να τις κουβεντιάσουμε ...</div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-30145417279302968132012-02-16T04:51:00.001-08:002012-02-16T04:55:33.075-08:00H Συνάντηση των Προσώπων ως Συγκινησιακή Εμπειρία και Πεδίο Επικοινωνίας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzqiYv3SHv1loEQKr8uA8tppovqnxBZiZUYMY-B9y7EHcjVjasjKtZvma_Fnmbpe1OKDXm8zQBLxfe01xE_CQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;"><em><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 10pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US;">Τα παιδιά της Δευτέρας Δημοτικού <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>βιώνουν τη μάθηση στην προτεινόμενη δραστηριότητα ως μία από τις ανταμοιβές της καθημερινής εμπειρίας. </span>Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε έχει ως αφετηρία τη συμβολή της αισθητικής εμπειρίας: τα παιδιά καλούνται να σχεδιάσουν και να ζωγραφίσουν τις Προσωπογραφίες τους (του εαυτού τους και έτερου συμμαθητή τους).</em></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial", "sans-serif"; font-size: 10pt;">Τα έργα των παιδιών αποτελούν κίνητρο συζήτησης για την αυτοεικόνα τους και την εικόνα που έχουν οι άλλοι για τους εαυτούς τους. Μέσα από εστιασμένες <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>συγκρίσεις είναι δυνατό να αναδειχτούν η δημιουργικότητα όλων των παιδιών και συνάμα κοινά, αλλά και διαφοροποιημένα, σημεία των έργων τους.</span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-55359373088283407142012-02-14T23:16:00.000-08:002012-02-14T23:16:47.188-08:00Stand by me ... στο παγκόσμιο χωριό!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Οι μουσικοί του δρόμου απλά μάς επιβεβαιώνουν τις κοινές μας πολιτισμικές υπαγωγές ...<br />
<a href="http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741">http://vimeo.com/moogaloop.swf?clip_id=2539741</a></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8551912166684690411.post-2660249024568248382012-02-14T01:07:00.003-08:002012-02-14T01:24:56.421-08:00Το ψυχογράφημα του Έλληνα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div><div><b><i>Γεώργιος Σουρής (1853-1919)</i> </b></div><div align="center" style="text-align: center;"> </div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Ποιος είδε κράτος λιγοστό<br />
σ' όλη τη γη μοναδικό,<br />
εκατό να εξοδεύει<br />
και πενήντα να μαζεύει;</div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Να τρέφει όλους τους αργούς,<br />
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,<br />
ταμείο δίχως χρήματα<br />
και δόξης τόσα μνήματα; </div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Νά 'χει κλητήρες για φρουρά<br />
και να σε κλέβουν φανερά,<br />
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε<br />
τον κλέφτη να γυρεύουνε;</div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν<br />
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,<br />
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν<br />
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή. </div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,<br />
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.<br />
Κι από προσπάππου κι από παππού<br />
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.</div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-<br />
να παριστάνει τον ευρωπαίο.<br />
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει<br />
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.</div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;">Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,<br />
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.<br />
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,<br />
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.</div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"><span style="color: black;">Και ψωμοτύρι και για καφέ<br />
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».<br />
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς<br />
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς. </span></div></div></div><div><div><div align="center" style="text-align: center;"></div></div></div><div><div align="center" style="text-align: center;"><b><span style="color: #444444;">Δυστυχία σου, Ελλάς, </span></b></div></div><div align="center" style="text-align: center;"><b><span style="color: #444444;">με τα τέκνα που γεννάς! </span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><b><span style="color: #444444;">Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, </span></b></div><div align="center" style="text-align: center;"><span style="color: #444444;"><b>τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;</b> </span></div></div></div>chrisospetroshttp://www.blogger.com/profile/05795027728895610106noreply@blogger.com0